Mykenisches Griechisch

Di Mykenischi Sprooch isch di ältisti bikannti Sproochform vom Griechische. S isch i de Bronzezitt zwöschet öppe 1400 und 1200 vor Chrischtus öberliferet. D Schrift isch e Silbeschrift und werd Linear B gnennt.

S Mykenische isch nume vo wenige Orte bikannt. Di wichtigste Archiv, womer uusgrabe hett, sind die vom Palast vo Ano Englianos (myk. Pulos) uf de Peloponnes und vo Knossos uf Kreta. Anderi Fundort sind Thebe z Boiotie und Mykene. Dezue chömet no Fundort mit nume wenige Inschrifte.

Well d Linear B-Schrift z wenig gnau isch, um s Mykenische z schriibe, isches mengisch schwirig, e Wort i sinnere Bidüttig z verstoo, woralem wenns e churzes Wort isch. So cha d Schriibig pa-te sowoll /pater/ "Vatter" as au /pantes/ "ali" bidütte.

S Mykenische underschaidet sich vom Altgriechische dodrii, as d Labiovelar no erhalte sind: qo-u /gwous/ "Chue" gegenöber altgr. βοῦς /bous/. Urgriechisch *ā und *w sind im Mykenische erhalte, wie i menge altgriechische Tielekt, im Gegesatz zom klassische (attische) Griechisch, wo *w verschwunden isch und *ā zu *ē woren isch (myk. e-ra-wa /elaiwa/; agr. ἐλαία /elaia/ „Olive“; myk. da-mo /dāmos/; gr. δήμος /dēmos/ „Gmaind).